эркин ака вохидов

 

Абдулла ОРИПОВ:

ШОИР ЭРКИН ВОҲИДОВ ХОТИРАСИГА

Роса тортишдилар ер билан осмон,
Шафаққа айланди яноқлар чунон.

Шоирни меники дер эди само,
Меники дер эди она ер аммо.

Шоир-чи, куйлади иккаласин ҳам,
Заминдан куч олди, самога ҳамдам.

Саксон йил чорлашди ўртага олиб,
Охир тортишувда Ер чиқди ғолиб.

Биз ҳам юксакларга тиккандик кўзни,
Бизда ҳам бор эди матонат, бардош.
Арслон чорлаганди қошига бизни,
Лекин қумурсқалар бўлди сафардош.

Жами тирикликка таниш шу хатар,
Қумурсқа яралган ёппа таларга.
Дўстим, алам қилар, арслон бехабар,
Ем бўлиб кетсак шу қумурсқаларга.