Зимистон бағридан қалбимни чорлаб нур – зар қилдинг,
Ҳавас отида чопдингки, чунонам ким ўзар қилдинг.
Умидим боғига эккан эдинг – юз очди-ю, гуллар,
Мени ёт олам асру сирларидан бохабар қилдинг.
Қаноат шаҳрида фаррошдирман, бемаошу хор,
Сўраб ҳаққимни арз этсам, фиғоним бесамар қилдинг.
Худо йўлида қил садқа ва ё бозори ҳуснингга
Борай, деб йўлга чиқсам, ўзга элларга сафар қилдинг.
Паришон ҳолима кул, майли, зорим бору зўрим йўқ,
Яратганнинг атоси – тоза ишқимдан ҳазар қилдинг.
Комментариев нет:
Отправить комментарий