Мухаммад Исмоил

Мен сенинг олдингда кичкина одам,
Биламан мен сенга сира ёқмадим.
Сенга етаолмас, чопса бахтим ҳам.
Сени қаратолмас, кулса ҳам омадим.

Ёки изҳор қилсам муҳаббатимни
Энг катта қудратим қулайди абгор.
Сенга кўз тиктирган эзгу дардимни,
Хасча олмаслигинг бўлади ошкор.

Лекин ҳали ҳаёт этмоқда давом,
Бир куни мен сенга етмоқлигим шарт.
Сен учун ўнглайман ўзимни тамом,
Сен учун бўламан ўн баробар мард.

Қалбингга бир қатра нур солмоқ учун,
Кулларим ҳам ёнгай қайта ва қайта.
Мен юзта бўламан юксалмоқ учун,
Куйларим тугамай юзта ҳам найда.

Ҳар кун минг бор бўғар чорасизлигим,
Ҳар кун мингта чора ўйлаб топаман.
Сен кетар йўлларни қора кўзлигим,
Ҳар кун мингтасини минг бор ёпаман.

Сени севмоқликнинг ўзи катта бахт,
Сени улуғлашдан толмайди юрак.
Сенга етмоқлигим бўлиб қолса нақд,
Эртак бошланар ва 
мен ўлсам керак.

Муҳаммад Исмоил