абдулла орипов аллох....

АБДУЛЛА ОРИПОВ,
Ўзбекистон Қаҳрамони, Халқ шоири

АЛЛОҲ ДАРГОҲИ

Неча минг мусулмон туну кун уйғоқ,
Каъба атрофини тинмай айланар.
Муроди табаррук масканни ўпмоқ,
Саждага ҳар бири ҳар зум шайланар.

Олам уммон бўлса, гирдоби шу жой,
Олам осмон бўлса, меҳвари бунда.

Миллиард мартабали жаҳон ҳойнаҳой,
Кемадек қалқади битта тўлқинда.

Ер бўйлаб тариқдай сочилган инсон,
Бир қушнинг олдига келиб тизилмиш.
Абасдир бу жойда миллат, ирқ, лисон
Замин йўриқлари бунда бузилмиш.

Бу жойнинг бор эрур на Қорабоғи,
На Ўзган, на Ўшу Фарғонаси бор.
Аллоҳнинг Ўзидир ёлғиз чароғи,
Чароғнинг ҳисобсиз парвонаси бор.

Ҳатто нафрат мушти бунда тугилгай,
Ахир ягонадир бу ерда мақсад.
Сиғинсанг гуноҳинг дув-дув тўкилгай,
Иймонсиз бандага йўқ лекин шафқат.

Шунчалик мукаммал Аллоҳ даргоҳи,
– Мағфират қил, – дея дилни тиғладим.
Ҳар ёнда таралар мўминлар оҳи,
То тонгга қадарли юм-юм йиғладим.